Pored svetski poznatih knjiga (realno napisanih, objavljenih i čitanih) od autora koje mnogi od nas prepoznaju i vole, postoje i one eluzivnije, “knjige” koje se spominju u čuvenim knjigama, filosofskim delima, filmovima i drugim primerima popularne kulture, a koje zapravo nikad nisu napisane a kamoli objavljene!
Takve imaginarne knjige, proizvodi fikcije i mašte svojih “izumitelja” pokrivaju veoma širok raspon od onih koji od supstance imaju tek spomenuti zvanični naslov (ponekad čak ni toliko!) pa sve do onih čiji su pasusi pa i čitave stranice ipak napisane u nekom obliku (od strane njihovih “izumitelja”, naslednika, fanova i dr.)Broj imaginarnih knjiga raste iz dana u dan pa iako možda nisu brojne kao realno postojeće ipak se zbiraju u hiljadama i takođe mogu imati svoje ljubitelje i zagovarače baš kao i prave. Štaviše, postoje internet sajtovi, registri pa čak i amaterska udruženja posvećena popularisanju knjiga kojih nema. Jedno od takvih virtuelnih mesta (virtuelnih koliko i same knjige kojima se bave) jeste Beachcombing bizzare history ili strangehistory.net i njihova Nevidiljiva biblioteka odnosno registar svih nepostojećih knjiga na svetu. Iako je zadatak koji su sebi postavili ovi entuzijasti veoma težak jer svako od nas može na dnevnom nivou proizvoditi hiljade i hiljade knjiga koje ne postoje
, Nevidljiva biblioteka postavila se kao standard za sve registre onih dela koji se javljaju samo kao spominjanja u stvarnim delima (nisam vas valjda izgubio?
)Veliki procenat naziva u Nevidljivih biblioteci zauzimaju dela koja su jasan i ciljani proizvod šale i zafrkancije, kao što je npr. “Život mačaka” u devet nastavaka, ili Dikensova spominjanja “Istorije kratkog službenog odela” u 20 toma. Ono što su čitaoci stvarnih knjiga naučili to je da bi za ove nepostojeće knjige bolje bilo da zapravo i ne postoje, stvarno, jer često imaju sa sobom vezan neki zlonamerni, zloćudni ili negativni kvalitet kao što je to knjiga “Osećati se SJAJNO” iz Džonatan Frejnzenovih “Korekcija”, ili možda jedna od najčuvenijih a svakako najozloglašenijih nepostojećih knjiga “Nekronomikon” od Abdula Al-Hazreda, persijskog mistika iz horor priča H.P. Lavkrafta.
Ako pretpostavimo da se “Autostoperski vodič kroz galaksiju” računa i kao imaginarna knjiga baš kao i realna knjiga koju je napisao Daglas Adams, onda bi možda ova njiga imala najviše pristalica među realnih čitaocima (a među imaginarnim još više :))Ljubitelji čileanskog autora Roberta Bolanja znaju sigurno za čuvenu knjigu pod nazivom “2666” koju je napisao jedan od njegovih likova Beno von Arhimboldi, dok bi se drugi setili još voljenijeg Horhe Luisa Borhesa i njegovog spominjanja knjige “Vrt račvajućih staza” koju ovaj pripisuje autoru Tsui Penu. Još jedna njegova izmišljena knjiga jeste “Istorija zemlje Ukbar”U čuvene imaginarne knjige svakako moramo ubrojiti i jednu bez imena ili ikakvih tragova o njenom sadržaju, ali onu koja je veoma zloćudno i otrovno uticala na um Dorijana Greja u “Slici Dorijana Greja” od Oskara Vajlda. Vajld nikada nije dao naslov te “otrovne” knjige ali se ona više puta spominje u čuvenom romanu.
Slično, spisateljica Margaret Atvud, u našem delu sveta najpoznatija po “Sluškinjinoj priči” u svojoj knjizi “Slepi ubica” daje čitave pasuse romana koji ne postoji a koji u sebi sadrži kratke priče koje (takođe, jelte) ne postoje.U svom romanu Mračna polovina, Stiven King takođe ubacuju znatne delove knjiga koje ne postoje a koje čine veliki deo radnje njegovog romana i utiču na likove i njihove priče.
Naravno, pored svih ovih poznatih dela mašte autora iz oblasti književnosti, moramo spomenuti i čuvenu knjigu iz kultnog filmskog ostvarenja “Deveta kapija” od Romana Polanskog, sa maestralim Džonom Depom u glavnoj ulozi. Čitav film baziran je i vrti se na otkrivanju tajni jedine tri preostale i originalne kopije/originala knjige “Deveta kapija Kraljevstva senki” koje spojene, otvaraju portal ka paklenim dubinama ljudskog uma.
